Szydełkujemy (3): Pierwsze oczka

Po obszernym wstępie teoretycznym czas wreszcie zabrać się do pracy. Jak już pisałam w poprzednim poście, szydełka bywają różnie skonstruowane. Niektóre mają drewnianą lub plastikową rączkę, inne tylko płaskie zwężenie mniej więcej pośrodku. Są również szydełka zupełnie proste. Z technicznego punktu widzenia nie ma to jednak żadnego znaczenia. Podobnie, jak sposób ułożenia szydełka w dłoni. Chodzi tu jedynie o wygodę dziergania. Można trzymać szydełko od dołu, niczym ołówek lub od góry, podobnie jak chwyta się nóż. Ja osobiście preferuję tę drugą metodę.  Oczywiście osoby praworęczne biorą szydełko w prawą, zaś leworęczne analogicznie w lewą rękę. Kolejny krok, to nawinięcie nici na palce dłoni, którą będziemy przesuwać nitkę w miarę dziergania. Najwygodniejsze moim zdaniem jest okręcenie nitki wokół palca wskazującego i uchwycenie końcówki kciukiem oraz palcem środkowym. Ale tu również każdy powinien wypracować optymalny dla siebie sposób.

Jak trzymać szydełko

Zanim zaczniemy realizować swój pierwszy wzór, warto trochę poćwiczyć. Najlepiej nieco grubszym szydełkiem, na gładkiej, mocno skręconej i nie rozdzielającej się zbyt szybko nitce lub włóczce bawełnianej. O doborze nici i szydełek już pisałam w poprzedniej lekcji, dodam tu jedynie, że każdy dzierga trochę inaczej – jedni ściślej, inni luźniej. Może to wpływać zarówno na wielkość robótki i jej efekt końcowy, jak i na komfort dziergania. Zaradzić temu można dobierając odpowiednio o jeden numer grubsze lub cieńsze szydełko. W przypadku robótek wykonywanych na wymiar, np. obrusów, firan, ubrań itp. warto najpierw przetestować dobór nici i szydełka, wykonując próbkę wielkości mniej więcej 10×10 cm. Na jej podstawie można obliczyć potrzebną ilość oczek początkowych, łatwiej będzie również oszacować efekt końcowy całej pracy.

Oczko łańcuszka

Każdy wzór zaczynamy od najbardziej podstawowego ściegu, czyli od oczek łańcuszka. Żeby je wykonać należy włożyć szydełko pod nitkę napiętą między palcami (patrz wyżej) i obrócić do siebie, tworząc węzełek z pętelką. Następnie przeciągnąć szydełkiem nitkę przez pętelkę tyle razy, ile oczek łańcuszka potrzebujemy uzyskać.

Półsłupek

Półsłupek z nawiniętą nitką

Aby wykonać półsłupek, wkłuwamy szydełko w oczko łańcuszka i przeciągamy nitkę. W ten sposób uzyskujemy dwie pętelki na szydełku. Oczko powstanie gdy przewleczemy nitkę przez obie te pętelki. Rzędy półsłupków dają jednolity, zwarty i gładki wzór, w sam raz nadają się więc do dziergania czapek, torebek, rękawiczek, grubych kocy itp. Nieco rzadziej stosowaną odmianą tego typu oczka jest półsłupek z nawiniętą nitką. Wykonuje się go podobnie, jak klasyczny półsłupek. Jedyna różnica polega na tym, że zanim wkłujemy szydełko w oczko łańcuszka nawijamy na nie nitkę w ten sposób, że w efekcie końcowym przeciągamy nitkę nie przez dwie, a przez trzy pętelki.

Słupek

Podwójny słupek

Najbardziej przydatnym rodzajem oczka, stosowanym w większości wzorów jest słupek, zwany też pojedynczym. Wykonujemy go w ten sposób, że nawijamy raz nitkę na szydełko, wkłuwamy je w oczko łańcuszka, następnie przeciągamy. Powstają trzy pętelki. Przewlekamy nitkę przez dwie z nich. Zostają znów dwie pętelki. Teraz przez obie przeciągamy nitkę i gotowe! Analogicznie wykonuje się słupki wielokrotne: podwójny, potrójny itd. Zmienia się jedynie ilość nawinięć nitki na szydełko przy pierwszym wkłuwaniu go w oczko łańcuszka.

Oczko ścisłe

Oczko ścisłe stosujemy, gdy trzeba ominąć pewną ilość oczek na początku rzędu lub okrążenia, przydaje się także do najprostszych wykończeń. By je wykonać przeciągamy nitkę od razu przez oczko łańcuszka oraz pętelkę na szydełku. Każdą robótkę zamykamy oczkiem ścisłym zamykającym, wykonywanym dokładnie tak, jak zwykłe oczko ścisłe.

Pikotek

Oprócz oczek ścisłych do prostego, a zarazem efektownego wykończenia robótki stosuje się tzw. pikotki.  Żeby wykonać pikotek należy zrobić trzy, cztery lub pięć oczek łańcuszka (w zależności od tego, jak duży ma być pikotek), zawinąć łańcuszek do góry, wkłuć od tyłu szydełko w pierwsze jego oczko i zrobić oczko ścisłe. Pikotki można też łączyć w pęczki. W tym celu wykonujemy trzy pikotki, zwijamy je i łączymy tak, jakby każdy z nich był oczkiem łańcuszka w zwykłym pikotku.

Wszystkim tym, którym nie wystarczy instrukcja słowna bądź obrazkowa i wolą uczyć się na podstawie filmików, polecam szkółkę szydełkowania na stronie maranciaki.pl:

http://maranciaki.pl/podstawy_szydelko.htm

Pokazany powyżej zestaw podstawowych oczek przyda się już podczas kolejnej lekcji. Podpowiem wówczas, jak czytać wzory zamieszczane w książkach i czasopismach szydełkowych. Pokażę też, w jaki sposób wykonać prosty wzór szydełkowej koronki filetowej.

Aby przypomnieć sobie pozostałe lekcje zajrzyj tutaj:

Szydełkujemy (1): Odrobina teorii

Szydełkujemy (2): Nici, włóczki, szydełka i inne

Szydełkujemy (4): Koronka filetowa

Szydełkujemy (5): Skróty, symbole, opisy, schematy

Szydełkujemy (6): Woda, krochmal i żelazko

Szydełkujemy (7): Na okrągło

Szydełkujemy (8): Proste ćwiczenie

Szydełkujemy (9): Koronka filetowa – dodawanie i ujmowanie kratek

Szydełkujemy (10): Słupek reliefowy

Szydełkujemy (11): Półsłupek reliefowy

Szydełkujemy (12): Ścieg tkany – prosty i efektowny

Jeśli spodobał Ci się ten artykuł, możesz go polubić, skomentować i/lub polecić znajomym. Dziękuję!