Robótkowe cytaty: „Uprawa roślin południowych metodą Miczurina”

Zdjęcie pochodzi ze strony: www.czarne.com.pl

Robótkowy cytat, którym chciałabym podzielić się dzisiaj z Wami, jest jednym z najnowszych w mojej kolekcji. Zaczerpnęłam go z przeczytanego ostatnio opowiadania W tył, w dół, w lewo, pochodzącego z debiutanckiego zbioru rodzimej, dobrze zapowiadającej się pisarki, Weroniki Murek. Wszystkie zawarte w tomiku teksty utrzymane zostały w nieco surrealistycznym, chwilami wręcz absurdalnym klimacie. W opowiadaniu, którego fragment zaraz przeczytacie, wyobraźnia autorki podpowiedziała jej, by spojrzeć na świat oczyma tych, którzy już go opuścili. Okazuje się, że życie „po drugiej stronie” niewiele się zmienia i niepokojąco przypomina tu znojną polską rzeczywistość. W niebie zaś, jeśli już ktoś załapie się na podróż w tamtym kierunku, Matka Boska – starsza pani, nieco przygłucha i trochę gderliwa – zatrudnia świeżo zbawionych… przy robótkach ręcznych.

Wprowadzili ją do jasnego pokoiku o żółtych tapetach z wzorkiem w srebrne kwiaty. Całą ścianę zajmowała potężna meblościanka: brązowa, połyskliwa, z kilkoma przeszklonymi szafkami, w których na ciężkich, dzierganych serwetkach stały: obrazek z Jezusem Miłosiernym, kryształowa popielnica wypełniona koralami, drewniany góralski domek służący za barometr: na deszcz w drzwiczkach pojawiał się góral, na słońce góralka. W kącie pod oknem na skórzanym fotelu okrytym kocem w kolorze wielbłądziej wełny siedziała Matka Boska. Miała na sobie białą podomkę zapinaną na ciasny szereg czerwonych plastikowych guzików, głowę okryła błękitną chusteczką zawiązaną ciasno pod szyją.

 – Przepraszam – powiedział jeden z aniołów – ściszę może telewizor. Sięgając po pilot, dodał zaraz: – Nie słyszy już za dobrze. Musi puszczać na full.

Zbliżył się do Matki Boskiej i chwilę coś jej tłumaczył. Maria odwróciła się tyłem, udając, że nie słucha. Nad fotelem wisiała makatka: biała, przetykana granatową nicią, wyrysowano na niej chłopca w jednej skarpeteczce i dziwacznych bucikach zapinanych na guziki; ciągnął za sobą mały, płaski wózeczek wyładowany chlebem. „Dobre dziatki chluba matki” pisało pod spodem.

 – Co?

 – Patykiem figurki – powtórzył anioł usłużnie, podnosząc nieco głos.

Matka Boska oddaliła go ruchem ręki i skinęła na Marię.

 – Pódź – powiedziała.

Przyglądała się jej przez chwilę bez zainteresowania, po czym sięgnęła po złożone na stole druty.

 – Duża jest z ciebie dziewczyna. – I zwracając się do anioła: – Weź no mi podgłośnij. – I patrząc znów na Marię: – Bez przerwy ściszają.

 – Bo gra pani tak głośno, że na dole słychać – powiedziała Maria, siadając; tamta spojrzała na nią wrogo, wysuwając dolną wargę.

Przez chwilę siedziały bez słowa, patrząc sobie w oczy; Matka Boska sięgnęła powoli do kieszeni podomki, wyciągnęła maślanego herbatnika obramowanego ząbkami, włożyła do ust i zaciamkała. Ilekroć udało jej się zmiażdżyć kolejny kawałek, patrzyła na Marię z wyrazem triumfu. Gdy skończyła, wytarła dłonie o oparcie fotela, znów sięgnęła po druty, do Marii zaś rzekła:

 – Bier kłębuszek.

I podała jej złoty kłębek włóczki do robienia jezusowych skarpet. Przez chwilę znów siedziały w milczeniu; anioł odchrząknął i zaczął powoli kierować się w stronę drzwi.

 – Moment – powiedziała Maria. – I co dalej?

Na co tamten:

 – Nic. I tak przez wieczność całą.

[…]

Weronika Murek: W tył, w dół, w lewo. W: Uprawa roślin południowych metodą Miczurina. Wydawnictwo Czarne. Wołowiec 2015

Zachęcam Was również do lektury pozostałych robótkowych cytatów, a może i całych polecanych przy okazji książek. Mam nadzieję, że znajdziecie wśród nich coś dla siebie (link tutaj).

Jeśli spodobał Ci się ten artykuł, możesz go polubić, skomentować i/lub polecić znajomym. Dziękuję!