Robótkowe cytaty: „Arkadia”

Księga Cytatów Robótkowych czeka na kolejne wpisy!

Zdjęcie pochodzi ze strony: www.znak.com.pl

Schyłek lat sześćdziesiątych minionego wieku. Grupa kilkudziesięciu zbuntowanych amerykańskich hipisów, pragnących odmienić świat na lepsze, zakłada komunę, górnolotnie nazwaną Arkadią. Początkowo sen o wspólnocie wolnych ludzi, sprawiedliwie dzielących pracę i jej skromne owoce, zdaje się spełniać. Ale z biegiem lat ta idealna rodzina zaczyna się rozrastać. A wraz z napływem kolejnych osób mnożą się problemy. Przeludnienie, głód, choroby, narkotyki… Jedna z młodych mieszkanek Arkadii trafnie podsumowuje tę sytuację, używając niezwykłej metafory:

[…]

To takie dziwne, ciągnie Helle. Nic nie jest, jak trzeba. Pamiętasz, kiedy byliśmy mali, Lutek, obojętnie, jak było źle, zawsze byliśmy tym zwartym małym zespołem? Ciągle myślę o filcu, wiesz, o tym materiale. Bierzesz sweter albo coś z włóczki, moczysz to i pocierasz, aż wszystkie nitki i rzędy łączą się z sobą w jedną nierozerwalną masę. Ale teraz mamy jakby milion zwariowanych dziewiarzy, którzy robią swoje tak, jak potrafią, ten facet robi pasek, tej dziewczynie wydaje się, że robi ocieplacz na imbryk czy coś innego, i wychodzi nam największy, najbrzydszy, najgłupszy koc na świecie, którym nawet się nie przykryjemy i nie ogrzejemy. Helle milknie i śmieje się, i mówi chicho do siebie: Cholera, ale metafora, Helle.

[…]

Lauren Groff: Arkadia. Wydawnictwo Znak. Kraków 2017

Zachęcam Was również do lektury pozostałych robótkowych cytatów, a może i całych polecanych przy okazji książek. Mam nadzieję, że znajdziecie wśród nich coś dla siebie (link tutaj).

Jeśli spodobał Ci się ten artykuł, możesz go polubić, skomentować i/lub polecić znajomym. Dziękuję!